Conjugation of verb "hoffen"
Präsens von “hoffen”
Indikativ Präsens Konjunktiv Präsens
ich hoffe hoffe
du hoffst hoffest
er/sie/es hofft hoffe
wir hoffen hoffen
ihr hofft hoffet
sie hoffen hoffen
Präteritum von “hoffen”
Indikativ Präteritum Konjunktiv Präteritum
ich hoffte hoffte
du hofftest hofftest
er/sie/es hoffte hoffte
wir hofften hofften
ihr hofftet hofftet
sie hofften hofften
Perfekt von “hoffen”
Perfekt Indikativ Perfekt Konjunktiv I
ich habe gehofft habe gehofft
du hast gehofft habest gehofft
er/sie/es hat gehofft habe gehofft
wir haben gehofft haben gehofft
ihr habt gehofft habet gehofft
sie haben gehofft haben gehofft
Plusquamperfekt von “hoffen”
Plusquamperfekt Indikativ Plusquamperfekt Konjunktiv II
ich hatte gehofft hätte gehofft
du hattest gehofft hättest gehofft
er/sie/es hatte gehofft hätte gehofft
wir hatten gehofft hätten gehofft
ihr hattet gehofft hättet gehofft
sie hatten gehofft hätten gehofft
Futur I von “hoffen”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde hoffen werde hoffen würde hoffen
du wirst hoffen werdest hoffen würdest hoffen
er/sie/es wird hoffen werde hoffen würde hoffen
wir werden hoffen werden hoffen würden hoffen
ihr werdet hoffen werdet hoffen würdet hoffen
sie werden hoffen werden hoffen würden hoffen
Futur II von “hoffen”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde gehofft werde gehofft würde gehofft
du wirst gehofft werdest gehofft würdest gehofft
er/sie/es wird gehofft werde gehofft würde gehofft
wir werden gehofft werden gehofft würden gehofft
ihr werdet gehofft werdet gehofft würdet gehofft
sie werden gehofft werden gehofft würden gehofft