Conjugation of verb "enmantar"
Presente/Futuro/Pretérito imperfecto “enmantar”
Presente Futuro Pretérito imperfecto
yo enmanto enmantaré enmantaba
enmantas enmantarás enmantabas
él/ella/Ud. enmanta enmantará enmantaba
nosotros enmantamos enmantaremos enmantábamos
vosotros enmantáis enmantaréis enmantabais
ellos/ellas/Uds.. enmantan enmantarán enmantaban
Pretérito perfecto compuesto / pluscuamperfecto / anteriorvon “enmantar”
Presente Futuro Pretérito imperfecto
yo he enmanté había enmanté hube enmanté
has enmanté habías enmanté hubiste enmanté
él/ella/Ud. ha enmanté había enmanté hubo enmanté
nosotros hemos enmanté habíamos enmanté hubimos enmanté
vosotros habréis enmanté habríaais enmanté hubisteis enmanté
ellos/ellas/Uds.. han enmanté habrían enmanté hubieron enmanté
Futuro/Condicional perfecto “enmantar”
Futuro perfecto Condicional perfecto Condicional
yo habré enmanté habriá enmanté enmantaría
habrás enmanté habriás enmanté enmantarías
él/ella/Ud. habrá enmanté habriá enmanté enmantaría
nosotros habremos enmanté habriámos enmanté enmantaríamos
vosotros habréis enmanté habriáis enmanté enmantaríais
ellos/ellas/Uds.. habrán enmanté habrián enmanté enmantarían