Conjugation of verb "enfrontar"
Presente/Futuro/Pretérito imperfecto “enfrontar”
Presente Futuro Pretérito imperfecto
yo enfronto enfrontaré enfrontaba
enfrontas enfrontarás enfrontabas
él/ella/Ud. enfronta enfrontará enfrontaba
nosotros enfrontamos enfrontaremos enfrontábamos
vosotros enfrontáis enfrontaréis enfrontabais
ellos/ellas/Uds.. enfrontan enfrontarán enfrontaban
Pretérito perfecto compuesto / pluscuamperfecto / anteriorvon “enfrontar”
Presente Futuro Pretérito imperfecto
yo he enfronté había enfronté hube enfronté
has enfronté habías enfronté hubiste enfronté
él/ella/Ud. ha enfronté había enfronté hubo enfronté
nosotros hemos enfronté habíamos enfronté hubimos enfronté
vosotros habréis enfronté habríaais enfronté hubisteis enfronté
ellos/ellas/Uds.. han enfronté habrían enfronté hubieron enfronté
Futuro/Condicional perfecto “enfrontar”
Futuro perfecto Condicional perfecto Condicional
yo habré enfronté habriá enfronté enfrontaría
habrás enfronté habriás enfronté enfrontarías
él/ella/Ud. habrá enfronté habriá enfronté enfrontaría
nosotros habremos enfronté habriámos enfronté enfrontaríamos
vosotros habréis enfronté habriáis enfronté enfrontaríais
ellos/ellas/Uds.. habrán enfronté habrián enfronté enfrontarían